lunes, 25 de marzo de 2013

14. Nocturne en Mi b M. op. 9 nº. 2 Frederic Chopin

Esta es la décimocuarta audición del curso, romántico no, más ...

El Nocturno en Mi b M op. 9 nº 2. de Frederic Chopin. Aquí tenéis el descriptor de la CIUG
Y aquí tenéis la partitura




martes, 19 de marzo de 2013

13. Margarida na Roca. Franz Schubert D.118



Chegamos á décimoterceira das nosas audicións para as PAU, este é o fermoso lied de Schubert. Margarida na Roca, na que Franz Schubert inspirase no poema Fausto de Goethe.


Tedes aquí o descriptor da CIUG





Como indicáchedes na clase o voso interese pola lenda de Fausto, podedes indicar o que a Wikipedia dí sobre o texto de Goethe, e efectivamente é unha adaptación literaria dunha lenda xermana

lunes, 18 de marzo de 2013

Unha noite no monte pelado. M. Mussorgski

Por se alguén apeteceulle escoitar de novo as dúas versións do poema sinfónico "Unha noite no monte pelado", déixovox a lista de spotify.












jueves, 14 de marzo de 2013

miércoles, 13 de marzo de 2013

Trombone Shorty & Orleans Avenue - Backatown

Troy Andrews más conocido por su nombre artístico Trombone Shorty es trombonista y trompetista de Nueva Orleans nacido en enero de 1986. Trabaja varios estilos como el jazz, funk e incluso el rap. Es hermano del director de orquesta James Andrews. Comenzó muy joven a tocar el trombon, con apenas 6 años ya tocaba en una banda. En 2005 comenzó a ganar importancia cuando entró en la banda de Lenny Kravitz para una gira mundial. Poco después en 2006 lo llamó Bob Ezrin afamado productor que lo invitó a trabajar con él y en ese mismo año tocar con bandas como U2 y Green Day. Sacó un par de discos en solitario pero desde 2009 lo acompaña la banda Orleans Avenue con la que va a sacar su disco más importante el “Backtown” en 2010.
El grupo está formado por: Troy Andrews (Trombonista, trompetista y voz), Tim McFatter (saxo), Pete Murano (Guitarra), Mike Ballard (bajo) y Joey Peebles (batería).
El estilo de la banda es una especie de Jazz-fusión/ funk / rock / hip-hop.
La armonía de la canción se basa principalmente en estos acordes RE# SOL# FA#
Estructura: Empieza con una introducción tocada por la banda hasta que aparece la voz solista (el trombón) para tocar el tema principal, a continuación un verso, después aparece un puente que nos lleva a un verso cantado. Luego aparece de nuevo el verso y el tema principal que en los primeros compases es interpretado en canon por parte de la guitarra, el trombón y el saxo hasta que la batería da una entrada y continúan tocando el tema simultáneamente para acabar.

Sergio

martes, 12 de marzo de 2013

JAMES BARNES - TERCERA SINFONÍA - 3 MOVIMIENTO “ FOR NATALIE”






James Barnes (nacido en 1949 en Hobart, Oklahoma) es un miembro de la Historia y Teoría facultades Composición en la Universidad de Kansas, enseña orquestación, arreglos y cursos de composición e historia banda de música y cursos de repertorio. En KU, se desempeñó como asistente, y más tarde, como Director Asociado de Bandas de Música desde hace 27 años.


Sus numerosas publicaciones para banda de concierto y la orquesta son ampliamente realizado en Tanglewood, Boston Symphony Hall, el Lincoln Center, el Carnegie Hall y el Kennedy Center en Washington, DC.


Barnes ha recibido dos veces el prestigioso Premio de la Asociación Americana Bandmasters Ostwald excepcional para la música contemporánea banda de música. Ha sido galardonado con numerosos premios ASCAP por los compositores de grave, el Kappa Kappa Psi Servicio Distinguido Medalla de la Música, el Premio Bohumil Makovsky pendientes para Conductores universitarios Band, junto con numerosos otros honores y donaciones.


Ha grabado tres discos compactos comerciales de su música con el mundo famoso Tokyo Kosei Wind Orchestra. Más recientemente, completó un CD de sus obras con el Kapel Koninklijke Militaire (La Reina Banda Militar Real) en Holanda. También ha sido el encargado de componer obras para los cinco principales bandas militares en Washington, DC. Un reciente CD de la Banda de la Fuerza Aérea de los Estados Unidos cuenta con su tercera sinfonía.

Barnes ha viajado extensivamente como compositor invitado, director y profesor en los Estados Unidos, Europa, Australia, Japón y Taiwán. Es miembro de la Sociedad Americana de Compositores, Autores y Editores (ASCAP), la Asociación Americana Bandmasters y numerosas organizaciones profesionales y sociedades. Desde 1984, su música ha sido publicada en exclusiva por Southern Music Company de San Antonio, Texas.


En cuanto a la obra, decir que se compone de cuatro movimientos, pero el que vamos a escuchar es el tercero, titulado “for natalie” es un movimiento en el que James Barnes dedica a su hija, ya fallecida. El, intenta hacer sentir al oyente cómo sería su mundo si Natalie no se hubiera ido. Es un movimiento muy tranquilo, y delicado.


Al comienzo de la obra aparecen solos de oboe, corno inglés, saxofón tenor, trompa, saxofón


A continuación toda la banda crece hasta el minuto 5 aproximadamente donde el crescendo se rompe para dar lugar a una serie de melodías en forma de pregunta respuesta realizadas primero por oboe y corno inglés y posteriormente por saxofones altos y soprano.


Luego, toda la banda interpreta el tema principal del movimiento hasta decrecer dando paso otra vez a la misma melodía anteriormente interpretada en forma de pregunta respuesta pero esta vez ejecutada por fagotes. Finalmente la banda cerrará el movimiento con un largo pianísimo hasta desaparecer.





Alba


sábado, 9 de marzo de 2013

Mujeres compositoras

Interesante programa en TVE sobre las mujeres compositoras. Espero que alguien le saque provecho.


viernes, 1 de marzo de 2013

Negro caravel – Rosa Cedrón e Cristina Pato


Xa que o pasado 24 de febreiro foi o 150º aniversario da publicación de Cantares Gallegos, de Rosalía de Castro, aproveito para exponer “Negro Caravel”, un dos poemas que se engloban este poemario.

Negro Caravel é unha canción interpretada por Rosa Cedrón (voz) e Cristina Pato (piano), acompañadas da orquestra e Bratislava. 

Rosa cedrón naceu en Morforte de Lemos no ano 1972. É unha cantante e violocelista galega, coñecida por ser a voz de Luar na Lubre durante nove anos, así como en colaborar en discos de músicos da talla de Mike Olfield. A súa vocación dende nena foi o cello, pertenceu á Orquesta de Cámara Municipal da Coruña e máis tarde foi profesora de música en Ferrol. Con Luar na Lubre, Rosa tivo un amplo labor durante nove anos: actuou nos millores escenarios, gravou varios discos e recolleu premios de reconocemento da súa música. No 2005 decide comezar a súa carreira en solitario e publica o seu primeiro disco “Entre dous mares” (2007) Máis tarde, no ano 2010 saca un disco con Cristina Pato.

Cristina Pato naceu en Ourense no ano 1980 (33 anos). É unha gaiteira e pianista galega que sacou o seu primeiro disco aos 18 anos, e convertiuse na primeira muller gaiteira galega en sacar un disco. Cristina obtivo a titulación superior de piano, a titulación superior de teoría da música, transporte e acompañamento e a titulación superior de música de cámara, todas elas no conservatorio Superior de Música do Liceo de Barcelona. Deu mais de 400 concertos en España, India, Portugal, Reino Unido, Francia, Italia, Alemania, México e Estados Unidos.

Actualmente reside en Nova Iorque.

Estas dúas artistas galegas xuntáronse para facer un disco chamado “SOAS”. É un proxecto que pretende acercar música clásica a tódolos públicos e demostrar a audiencia máis esixente que a tradición galega está dotada dun rexistro tan amplo que permite a incorporación de elementos orquestrais dun modo natural e homoxéneo. Dito doutro modo, unen o mundo músical clásico e o popular galego, salientando a característica de que a muller é a gran protagonista.

A canción fala da traición e desengano hacia o amor dunha muller por parte de seu amado. Como ben dixemos antes, son versos da poetisa galega Rosalía de Castro, incluidos na súa obra “Cantares Gallegos”

O vídeo comeza cunha introducción da orquesta. Despois a segue Cristina co piano e un acordeón facendo un ritmo de tango. A vocalista ( Rosa) comeza a cantar acompañada por toda a orquesta. Comeza outra vez a orquesta soa co piano facendo as melodías dos violíns e do piano. Queda só o piano, despois os violíns e volven comezar a cantar Rosa. Como antes hai moitas intervencións de diferentes instrumentos como a frauta, os violíns e máis tarde o piano. O final é moi delicado e déixanos cun “bo sabor de boca”.