viernes, 22 de junio de 2012

Podcasts co Audacity

A precariedade de medios intentamos solventala con imaxinación. Lembrade sempre que a orixinalidade é valorable na creación, a pesar de que sempre partimos de elementos coñecidos. Estas son as vosas creacións.

As nosas creacións co musescore

Tiven algún problema para convertir os formatos que me mandáchedes a mp3, e o goear non acepta o formato ogg. Tratareino de facer durante o verán. Pero aínda así aquí temos unha carpeta coas nosas obras, están tamén as do curso pasado. Curioseade nelas, porque aínda que son moi irregulares. Hai dous ou tres que pagan a pena.

Saúdos veraniegos


blink-182 - Heart's All Gone

Heart´s all gone es una canción del grupo de punk pop blink 182, ellos son de eeuu (california) , blink es uno de mis grupos favoritos. Lo que más me ha llamado la atención en esta canción son los brakes del batería (travis barker) y su melodía pegadiza, en este grupo es muy importante la intervención de la batería que es lo que más resalta, cosa que no suele pasar en la mayoría de los grupos. El grupo está integrado por: mark hoppus(bajista) tom delonge(guitarrista y travis barker(batería) al principio el grupo se llamaba blink pero le tuvieron que cambiar el nombre porque ya existía uno llamado así.
estructura: intro, estrofa, estribillo, intro, estrofa, estribillo, puente, estribillo.

Alejandro

jueves, 21 de junio de 2012

SKARALLAOS - "MENTIRA"



Este grupo se formó hace tres años. Tocan un estilo de música llamad "Ska". Se reconoce por el ritmo de la canción. Las canciones que componen en general no son solo instrumentales sino tambien vocales y todas ellas se cantan en Gallego. Es grupo se compone de: un cajón Alex, un contrabajo Luciano, al teclado y al acordeon Lidia, al saxo Jose y a la guitarra Moncho. Es un grupo Coruñes formado por alumnos de Conservatorio.
En cuanto a la cancion "Mentira" fue grabado en Barcelona en el verano del año pasado y tiene como tema una critica de denuncia contra la sociedad



Marcos

martes, 19 de junio de 2012

Velvet Revolver - Fall To Pieces

VR es un "supergrupo" estadounidense de HardRock formado por: Slash (Solista), Duff Mackagan (Bajo) y Matt Sorum (Batería) exmiembros de Guns N'Roses, DAve KUshner (Afamado Guitarrista) y Scott Weiland (Voz) ex miembro de Limp Bizkit y Stone Temple Pilots.
Periodo de actividad: 2002-2011 cuando el cantante abandonó el grupo. En la actualidad se reunen esporadicamente para dar algun concierto.
La compañía Marvel los contrató para hacer las bandas sonoras de: "Hulk", "Los 4 Fantasticos" y en este 2012 "Los Vengadores".
La letra de canción habla sobre una pareja que se separa y los dos caen en las drogas y el alcohol hasta el punto de estar al borde de la muerte y finalmente se reconcilian.
Tonalidad: DoM
Estructura:
-Introducción de guitarra en limpio
-La batería da entrada al estribillo y la voz con la guitarra interpretando el riff principal.
-Verso en limpio
-Estribillo 
-Puente
-Solo (Escala de Blues)
-Estribillo para acabar.

Sergio 1ºBach
 

domingo, 17 de junio de 2012

Canon de Pachelbel. The piano guys

O canon de Pachembel interpretada por The piano guys.
Aínda que a obra é denominada Canon en re mayor, refírese a unha parte da súa estructura.
Canon é unha forma polifónica previa a fuga,que posue as características de outra forma musical barroca; os tempos con variacións.
Centrándonos no canon en re mayor para 3 violíns e baixo continuo, Pachebel compuxo esta obra sobre 1680 , sendo orixinalmente unha obra de música de cámara.
Logo fixéronse arreglos para unha variedade de instrumentos e conxuntos.
O canon e moi coñecido pola progresión armónica dos instrumentos de corda, que o converten nunha das pezas máis neutralizadas na música popular contemporánea .
Sole incluirse en compilacions musicais con outra pezas de época barroca xunto co Adagio de Tormaso Albinoni e Aria de Bach; tamen se utiliza nas celebración de bodas.
En canto a estructura o baixo é continuo, fai sempre o mesmo, son estructuras que se van repetindo; o comezo o 1º violín executa a 1ªvariacion e o chegar ofinal comeza coa 2ª variacion; e o 2 violín arranca coa 1ª. O chegar a 2ªvariación o ºº violín comeza coa 3ª, e o 2º coa 2ª, e o 3º cá 1ª e asi sempre.
A complexidade da estrctura atopámola na parte central, cando as variacións se van facendo máis complexas, e logo volve a estructura menos compleza.
En total son 28 variacións, e son simples, non utiliza aumentos nin diminucións de ritmo.
-esta obra ten unha estructura canon, con tema con variacións, e esta basada tanto armonicamente como estructuralmente sobre un diseño na linea de baixo .
Os acordes da peza son remayor, la mayor, si menos, fa#menor,sol mayor, re mayor,sol mayor,la mayor,
Profresión I V VI II I VI IV V.
En conclusión elexín esta obra polo aire cómico que aporta o video, sobre todo a decisión de facerse pasar el polos 4 chelistas, e dando pistas en todo o video . E pola alegría que transmite tanto o canon como o video

Noelia

sábado, 16 de junio de 2012

Let it burn. Ignite

Ignite es un grupo de hardcore punk y hardcore melódico de Orange, California. La banda se formó en 1993. Dieron su apoyo a organizaciones como Earth First, Médicos sin fronteras y Sea Shepherd. Sus letras hablan de política, guerras y muchas injusticias que pasan en el mundo y las critican.

La canción se llama Let it burn, que habla del castigo que sufre uno, por haber sido infiel. Esta tiene un riff clásico de punk de tiempos remarcados por corcheas y acompañados de síncopas para darle más ritmo a la composición.

Me gusta porque sus letras son verdades, están muy bien realizadas y la voz del cantante, me chocó ya que es muy aguda y tiene una buena potencia de voz. Sus directos suelen traer a mucha gente porque son muy buenos y se " amigan " con su público.

Dimas

viernes, 15 de junio de 2012

Icarus Lives ( Periphery )

Esta canción comeza cunha intro de quitarra nunha distorsión moi reducida facendo..........(aqui iría o motivo ritmico) que ven sendo o que faran as guitarras cando entren todos nunha sugunda introducion, despois da cal hai unha introducción ao verso que tocan as guitarras "a capella" acompañadas pola voz, a continuación aparece o verso, antes do retrouso atopamos unha parte onde a bateria baixa a intesidade e toca un ritmo máis suave , volvemos escoitar a introducción en limpo e despois chega o retrouso,o acabar este ven o solo de guitarra co que pasamos a través dunha ponte a un retrouso final onde acaba.

Periphery:Grupo de (Djent) que é un subxénero de metal progresívo que caracterízase pola utilización de quitarras de 7 cordas e afinadas moi grave, tanto que se escribe en clave de FA,para conseguir ese sonido potente e intenso.

O grupo formouse en 2005 en bethesda,marylan
-Compoñentes:
Misha Monssor(guitarrista)
Matt Halpern(batería)
Jake Bowen(guitarra)
Spenser Sotelo(voz)

Manu



jueves, 14 de junio de 2012

I Love to Boogie -- T. Rex

T.Rex (originalmente llamada Tyrannosaurus Rex) fue una banda
de rock de Gran Bretaña fundada en Londres en los 60 por Marc
Bolan, que tuvo éxito como grupo de glam rock en los 70. La
banda fue fundada en 1967 y tocó sólo una vez como quinteto
en The Roundhouse antes de separarse. Posteriormente quedó
reducida a dúo con Marc Bolan y Steve Peregrin formación que
editó tres álbumes, producidos por Tony Visconti. El sonido
era una especie de folk- rock de una tierra imaginaria en la que
aparecían seres extraños, hadas, duendes... La banda llegó a su fin
cuando Marc murió en un accidente de tráfico a los 30 años.

La canción "I love to Boogie" forma parte de la banda sonora de
la película Billy Elliot. Se trata de una canción muy pegadiza
en la que se repite constantemente: "nos encanta ir a bailar, me
gusta ir a bailar, me encanta ir a bailar un sábado por la noche".
Hablaríamos de un compás de dos por cuatro con figuras muy
sencillas (en nuestra mente contamos: un, dos, un, dos...)
Escogí esta canción porque me parece perfecta para final de
curso, porque nos despierta todos los órganos por dentro y sin
querer, aunque no nos pongamos a bailar, movemos los pies.

Ara


miércoles, 13 de junio de 2012

Boogaloo - Kase O Jazz Magnetism





Kase-O Jazz Magnetism: Bogaloo

Bogaloo es un tema del artista de Hip hop Kase-O(Javier Ibarra), compuesto para la gira 2009-2011 junto a los músicos de jazz J.P.Balcázar(contrabajo), Dani Comas(guitarra), Hugo Astudillo(Saxo) y Dani Domínguez(batería), que juntos forman lo que hoy es conocido como Kase-O Jazz Magnetism. Kase es uno de los raperos con más conocidos de España dado al éxito que tuvo con su anterior grupo, Violadores del Verso. Éste es un tema que mezcla jazz y rap dos estilos que me gustan ya individualmente y juntos le da un toque diferente que está bastante bien. La letra habla de todo un poco y de nada en particular y mete estructuras rítmicas que se acoplan muy bien al fondo jazzistico. La estructura es la siguiente: Comienza la introducción instrumental con batería, contrabajo, congas, guitarra y saxo; seguidamente entra Kase-O cantando el estribillo, que enlaza con el resto de la letra de la canción y cuando acaba viene el solo de saxo, 16 compases, a continuación está el interludio instrumental seguido del estribillo, con el que acaba la canción.


Adrián

lunes, 11 de junio de 2012

November Rain

November Rain es una canción del grupo de Hard Rock, Guns N´Roses, que fue creada en
1990.

El grupo estaba formado por Axl Rose (vocalista, pianista), Slash (guitarra principal), Izzy
Stradlin’ (guitarra rítmica), Duff Mckagan (bajista) y Steven Adler (batería).

November Rain, a pesar de ser lanzada en 1990, fue trabajado por Axl desde 1983, cuando
aprendió a tocar el piano y, de hecho, era lo únco que sabía tocar por aquel entonces. Está
basada en una historia corta que un amigo de la banda escribió al poco de conocerse. Trata
sobre una pareja de recién casados que llevan una relación temperamental y trata de
contarnos que los problemas no duran para siempre.

La canción está en Do Mayor y se mueve en su mayoría sobre los grados II, V, I y sobre los
grados IV, V. Después, en el final, modula a Do menor, para expresar tristeza y frustración, casi
como si fuese otra canción completamente distinta y con ello busca hacer la canción más épica
y darle más importancia a la batería, el piano y la guitarra.



Alvaro

domingo, 3 de junio de 2012

Concierto para trompeta (Haydn)

Fue un trompetista Francés, , nacido en Alés, una población con tradición minera del sur de Francia. Su padre era músico aficionado. André estudió la trompeta con un amigo de su padre.

Algunos profesionales de la trompeta lo consideran el mejor trompetista de los últimos tiempos.

André fue una figura relevante en el avance de la técnica de la trompeta, basándose en gran parte de las corrientes rusas y estadounidenses de finales del siglo XIX. Estas técnicas dotaban al instrumento de la potencia que no había tenido hasta bien entrado el siglo XX.

André saltó a la fama internacional en los años 1960 y 1970 con una gran serie de grabaciones de estilo barroco obras de trompeta piccolo y otras etiquetas. No contento con limitarse al repertorio estándar de trompeta barroca, André también realizó muchas transcripciones de obras para oboe, flauta, e incluso la voz y los instrumentos de cuerda. Estas grabaciones fueron (y siguen siendo) muy popular, y fueron un componente importante del renacimiento del interés por la música barroca en la década de 1960.

Tuvo dos hijos: Nicolás que tocaba la trompeta, y Beatriz, que tocaba el oboe.

Uno de los estudiantes de André (Touvron) escribió una biografía sobre él, titulada ‘’ Maurice André: Un trompetista de la fama ‘’ que se publicó en el 2003.

En sus últimos años estuvo prácticamente retirado, aunque aún realizaba algunas actividades relacionadas con la trompeta como seminarios y cursos magistrales (uno de los últimos fue el de Castellón de la Plana en el 2007), dentro de los límites que le permitía su delicado estado de salud.

Maurice André falleció en Urrugne, Francia, el 25 de febrero de 2012.




Concierto para trompeta (Haydn)

El Concierto para trompeta y orquesta en Mi bemol Mayor. Es el único concierto para este instrumento del compositor austriaco Joseph Haydn.



Fue compuesto por Haydn en 1796 cuando contaba 64 años de edad, a petición de Anton Weidinger. Weidinger sin embargo estuvo unos 4 años probando su nuevo instrumento con obras menores y poniendo a punto su propia técnica. Cuando se sintió seguro afrontó el nuevo concierto que se estrenó el 22 de marzo de 1800 en Viena, en el antiguo Burgtheater, actualmente ya demolido.

Como tantas obras, el manuscrito no se publicó en vida del autor y se perdió durante décadas. Es Paul Handke, trompetista de la Orquesta Sinfónica de Chicago, quien lo descubre a finales del siglo XIX y lo vuelve a interpretar.

Es el primer concierto para trompeta creado para un instrumento solista capaz de superar las limitaciones de los tradicionales instrumentos de bronce (trompetas tonales)
que sólo podían desarrollar las notas de la serie armónica natural
, suponiendo la presentación en público de una trompeta de llaves
, un instrumento musical
de cinco llaves capaz de ejecutar cromatismos
, desarrollado por Anton Weidinger
(Viena, 9 de junio de 1766-Viena, 20 de septiembre de 1852), solista el día de su estreno. Este instrumento ha sido superado por la trompeta de tres pistones creada a partir de 1813 y base de la usada actualmente en las orquestas sinfónicas.

La pieza está escrita para los siguientes instrumentos: 2 flautas
, 2 oboes
, 2 fagotes
, 2 trompas
, 2 trompetas
sección de cuerda
y timbales
. Las trompetas de la masa orquestal actúan en apoyo de las trompas y los timbales.



ESTRUCTURA: SONATA

I. Allegro, en Mi bemol Mayor
II. Andante en La bemol Mayor
III. Finale Allegro (rondó), en Mi bemol mayor



PRIMER MOVIMIENTO

Está escrito en forma sonata
, comienza con un allegro
en el que la trompeta
usa de sus características ya conocidas, con usos en forma de fanfarria
, toques percutidos, de las composiciones precedentes, pero pone de manifiesto las capacidades melódicas
del nuevo instrumento. Como es habitual en el periodo clásico
el movimiento
se inicia con introducción
de la orquesta
sola que presenta los temas principales del mismo. Hay sin embargo unos toques de la trompeta en dicha introducción, un toque fuerte y dos arpegios
a modo de fanfarria, supuestamente para permitir al solista
calentar el tubo del instrumento y poder realizar su entrada temática perfectamente afinado
. Aquí aparece la primera, y sorpresiva para la época, manifestación melódica y lírica de esta trompeta en su registro
bajo, con uso de cromatismo
. Termina con toques de fanfarria más típicos


Marta