Nothing Else Matter. Metallica

lanzada como o terceiro single do quinto álbum de estudo (black album) da banda, Metallica o 20 de abril 1992.

A canción chego ao numero 11 de na lista de éxitos de Billboard Mainstream Rock Tracks así como no top-ten de numerosa lista de éxitos Europeas. "Nothing Else Matters" incluír como unha pista xogable no vídeo xogo Guitar Hero: Metallica. A canción foi versionada máis de corenta veces.

O cantante e guitarrista James Hetfield escribiu a canción (acreditada a Hetfield/Ulrich) mentres estaba ao teléfono coa súa noiva. Como suxeitaba o teléfono cunha man, tocaba o catro cordas ao aire, nun acurte estándar E-menor coa outra, o cal formou as dúas primeiras liñas da canción. A letra, que fala de estar "tan cerca, non importa o lonxe" (so close, non matter how far), tamén estaba dedicada á súa noiva, indicando os lazos que compartían mesmo cando Hetfield estaba de xira.

Inicialmente, a canción non estaba destinada a publicarse, xa que Hetfield escribiuna para si, pero despois que a batería Lars Ulrich escoitásea, escolleulla para o álbum.

En canto a análise : A súa introdución é un arpexio en mi menor, que comeza coas cordas Mi,Sol , Si e Mi tocadas ao aire. Rumoreábase, o que logo confirmado por James Hetfield en Classic Albums: Metallica - Metallica DVD, que comezou a compor a canción mentres estaba a falar por teléfono coa súa noiva e só tiña unha man libre.

Isto dálle unha sensación de escuridade, ou melancolía. Cando empeza a estrofa a batería vai  marcando unha énfase característica dunha canción forte.

No primeiro verso a voz é susurrante, a fin de darlle ao oínte a oportunidade de prestar atención á letra. Os seguintes versos van tomando máis forza cunha base de batería que se fai cada vez máis sólida.

Antes do coro atopamos unha ponte que cambia de acordes menores a maiores, para cambiar "a cor" ou o "sentido" da melodía, e prepáranos para un refrán que tamén é diferente ao resto da canción, cunha voz que eleva a súa intensidade e con guitarras distorsionadas que dan crueza á interpretación.

O só de guitarra lévanos novamente a un lugar escuro, intenso pero con moita enerxía. Logo repítense os versos e o coro.

O último verso parece ser o máis triste e sentido, cunha voz máis suave e sen percusión.. o que nos remite ao comezo da canción.

Hai que destacar que é unha das poucas cancións de Metallica nas que James Hetfield, e non Kirk Hammett, toca o só de guitarra. Polo que é unha das dúas cancións en todo o repertorio de Metallica nas que el non aparece.

Por outra banda a canción converteuse nun elemento básico nas actuacións en vivo de Metallica, e dedicouse aos seus fans.

Para rematar, direi o motivo polo que escollín esta canción. Para comezar direi, “ porque é diferente”, quero dicir, que un grupo de Rock interprete algo así, soa como chocante, e o mesmo tempo tentadora. E beleza! Na miña mente formanse cores e imaxes diferenciadas , como tamen sentimentos tan cercanos. Algo que fai que me guste, é a situación na que foi escrita, e o sentimento tan grande que ten o ser humano, en ocasións, para crear algo así, que di tanto en tan poucos versos. O misterio de non querer publicala, e logo ser inseparabel para eles.... as pequenas cousas que non somos conscientes e logo convírtense en tran grandes! E a música é tan relaxante que parece que te da caricias, logo os intres de máis tensión, os xogos que fai con nos mesmos, e a perfección desta para adecuarse o texto.

En fin, persoalmente creo que é unha desas canción que soen gustar , e que non precisan de
intres “ especiais” para disfrutar dela.

Noelia


Precioso vídeo e aproveitando que está en una preciosa canción á que se lle fixeron moitas fermosas versións, aproveitemos para ver/escoitar outras diferentes, e que todas soan ben.

A orixinal



A versión de Apocalyptica, inmellorable a súa relación co violoncello



E estas dúas versións desde Galicia

Soncello e Silvia Miramontes (tamén unha compañeira, Rebeca, que estaba o ano pasado neste bacharelato)




E a de Carolina en La Terraza, Sada.